کاشت چمن در سطح شهر دو آسیب جدی به دنبال دارد؛ اول آنکه آب مورد نیاز چمن معمولا از آبهای زیر زمینی تامین میشود، این کار کاهش چشمگیر سطح سفرههای آب زیرزمینی و فرونشست کلی زمین را در پی دارد، آسیب دوم آب جذب شده توسط خاک به زیرساختهای معابر و سازهها منتقل و سبب […]
کاشت چمن در سطح شهر دو آسیب جدی به دنبال دارد؛ اول آنکه آب مورد نیاز چمن معمولا از آبهای زیر زمینی تامین میشود، این کار کاهش چشمگیر سطح سفرههای آب زیرزمینی و فرونشست کلی زمین را در پی دارد، آسیب دوم آب جذب شده توسط خاک به زیرساختهای معابر و سازهها منتقل و سبب کاهش سریع عمر مفید آنها میشود که از نمونه های عینی این موضوع را در محوطه چمن کاری شده در حریم حتی برخی از بناهای با ارزش تاریخی شهرها نیز دیده میشود.
به گزارش پایگاه خبری اخبار کوهپایه سمیه الماسی، بحران خشکسالی دامن گیر شهرهای کویری دشت مرکزی ایران است و شرق اصفهان نیز از مناطق آسیب دیده به شمار میآید.
خشکسالی واقعیتی است که خواه ناخواه باید به طور جدی برای آن تمهیدات علمی و کاربردی اندیشید علیرغم شتاب بالای تاثیرات زیست محیطی خشکسالی راههای مقابله با آن شتابی به خود نمیبیند.
یکی از بخش های پرمصرف آب در فضای سبز بیشتر شهرها چمن طبیعی است، تحقیقی از سوی یکی از مراکز علمی و پژوهشی انجام گرفته نشان میدهد چمن طبیعی هر ۱۷۰ متر مربع به صورت سالانه به ۱۰۰ هزار گالن آب (۳۸۰ هزار لیتر) نیاز دارد یعنی هر صد متر مربع چمن طبیعی در طول یک سال به اندازه یک شهر ۲۹۰ هزار نفری آب مصرف می کند.
مصرف و در کنار آن هدر رفت آب در چمنهای طبیعی به قدری بالا است که تحقیقات جدید پرده از این مسئله برداشته است، حال اگر بخواهیم این میزان مصرف آب را در کنار هزینههای دیگر کاشت و نگهداری چمنهای طبیعی در محیطهای شهری قرار دهیم، خواهیم دید که هزینه نگهداری هر متر مربع چمن طبیعی در سطح شهر، هزینه گزافی را به همراه خواهد داشت.
این نکته به ویژه برای شهرهایی که اکنون در معرض کم آبی قرار دارند، موضوعی بسیار مهم و اساسی است این درحالی است که کمترین عزمی برای روشهای جایگزین این گونه گیاهی پرمصرف آب در شهرهای کویری مثل شرق اصفهان دیده نمیشود و حتی بعضا شاهد افزایش سطح کشت چمن طبیعی هستیم.
کاشت چمن در سطح شهر دو آسیب جدی به دنبال دارد؛ اول آنکه آب مورد نیاز چمن معمولا از آبهای زیر زمینی تامین میشود، این کار کاهش چشمگیر سطح سفرههای آب زیرزمینی و فرونشست کلی زمین را در پی دارد، آسیب دوم آب جذب شده توسط خاک به زیرساختهای معابر و سازهها منتقل و سبب کاهش سریع عمر مفید آنها میشود که از نمونه های عینی این موضوع را در محوطه چمن کاری شده در حریم حتی برخی از بناهای با ارزش تاریخی شهرها نیز دیده میشود.
توجه به این نکته حائز اهمیت است که چمن برخلاف درختان، کوچکترین نقشی در بهبود کیفیت هوا و کاهش آلودگی ها از جمله ریز گردها ندارد بنابراین جایگزینی محوطههای چمنکاری شده با فضای سبز مبتنی بر درختان مزایای بیشتری را به همراه خواهد داشت، حتی برای ایجاد بستر سبز می توان چمن مصنوعی را جایگزین چمن طبیعی کرد.
دکتر کردوانی پدر علم کویر شناسی در این باره می گوید: شهرداریهای ما چمن میکارند که اصلا برای محیط زیست خوب نیست این گیاه سرطانزا است به گرم شدن زمین کمک میکند و سطحی درست میکند که در زمستان سرد و در تابستان گرم است باید به جای چمن شهرداری گیاهان کم مصرف بکارد.
آنچه کاملا قطعی به نظر می رسد مقابله با بحران خشکسالی بدون تعامل سازنده کارشناسان علوم گیاهی و محیط زیست با عوامل اجرایی شهری امری غیر ممکن و در بیشتر موارد بی نتیجه بنظر می رسد.
انتهای پیام/سمیه الماسی/