به گزارش اخبارکوهپایه به نقل از صاحب نیوز،عقد ازدواج به‌عنوان بنیان تشکیل خانواده، در تمام جوامع بشری با توجه به مذهب، سنت و فرهنگ هر کشور به شکل خاصی اجرا می‌شود. در کشور ایران، به دلیل رسمی بودن اسلام، ازدواج با الفاظ مقبول شارع مقدس منعقد می‌شود. با این حال، در سال‌های اخیر، نوع جدیدی از ازدواج به نام “عقد آریایی” رواج یافته که عروس و داماد آن را به‌عنوان بخشی از مراسم ازدواج خود انتخاب می‌کنند. این خطبه با الفاظ فارسی و ساختاری متفاوت از عقد امامیه اجرا می‌شود.
متن عقد امامیه و عقد آریایی
در عقد امامیه، خطبه عقد با الفاظ عربی زوجتک نفسی از طرف زن و قبلت التزویج از طرف مرد جاری می‌شود. اما در عقد آریایی، ابتدا شوهر با الفاظ فارسی به وفاداری به همسر سوگند یاد می‌کند، سپس زن نیز متقابلاً سوگند می‌خورد. در پایان، اشعاری فارسی خوانده می‌شود که مضمون آن وفاداری، عشق و تعهد طرفین به یکدیگر است.
بررسی قانونی عقد آریایی
قانون مدنی ایران در ماده ۱۰۶۲ مقرر می‌کند که نکاح با ایجاب و قبول و با الفاظی که صریحاً دلالت بر قصد ازدواج کند، منعقد می‌شود. در این ماده، هیچ الزامی به استفاده از الفاظ عربی ذکر نشده است. بنابراین، از نظر قانونی، عقد آریایی به دلیل دلالت صریح بر قصد ازدواج، اشکالی ندارد.
بررسی فقهی عقد آریایی در فقه امامیه
فقهای امامیه از قرن پنجم تاکنون نظرات مختلفی درباره الفاظ عقد نکاح ارائه داده‌اند.
شیخ طوسی
شیخ طوسی در کتاب “المبسوط” بیان می‌کند که عقد نکاح فقط با دو لفظ نکاح و تزویج منعقد می‌شود. وی اضافه می‌کند اگر طرفین قادر به تلفظ عربی نباشند، می‌توانند از ترجمه این الفاظ استفاده کنند، اما استفاده از سایر الفاظ جایز نیست.
ابن حمزه طوسی
وی نیز تأکید دارد که ایجاب و قبول عقد نکاح باید با الفاظی انجام شود که دلالت بر نکاح یا تزویج داشته باشد. استفاده از زبان غیرعربی را تنها در صورتی جایز می‌داند که طرفین قادر به تلفظ عربی نباشند و آن الفاظ باید ترجمه دقیق کلمات عربی باشد.
محقق حلی
محقق حلی در کتاب “شرایع الاسلام” نیز الفاظ عقد نکاح را محدود به نکاح و تزویج می‌داند. وی می‌افزاید اگر طرفین توانایی تلفظ عربی نداشته باشند، می‌توانند از ترجمه همین الفاظ به زبان دیگر استفاده کنند.
شهید ثانی
شهید ثانی نیز اجرای عقد نکاح با الفاظ غیرعربی را برای کسانی که قادر به تلفظ عربی هستند، جایز نمی‌داند. او بیان می‌کند که غرض اصلی از عقد، فهم متقابل قصد ازدواج است و در صورت ناتوانی در عربی، باید از الفاظی استفاده شود که معنای نکاح و تزویج را منتقل کند.
فقهای معاصر
فقهای معاصر نظرات متفاوتی ارائه داده‌اند. برخی، مانند مقام معظم رهبری، اجرای عقد با زبان فارسی را برای کسانی که توانایی عربی ندارند، مجاز می‌دانند؛ اما تأکید دارند که معنای الفاظ باید مطابق با الفاظ عربی باشد.
تفاوت‌های عقد آریایی با عقد امامیه
زبان خطبه: عقد امامیه با الفاظ عربی نکاح و تزویج منعقد می‌شود، در حالی که عقد آریایی به زبان فارسی اجرا می‌شود.
ساختار ایجاب و قبول: در عقد امامیه، ایجاب توسط زن و قبول توسط مرد انجام می‌شود، اما در عقد آریایی، ابتدا مرد سوگند وفاداری یاد می‌کند که به‌عنوان ایجاب تلقی می‌شود.
محتوا: الفاظ عقد آریایی عمدتاً احساسی و شعری هستند و مضمون آن‌ها بر تعهد و وفاداری تمرکز دارد، در حالی که عقد امامیه بیشتر جنبه حقوقی دارد.
عقد آریایی به دلیل استفاده از الفاظ فارسی و ساختار متفاوت، از نظر فقهی با چالش‌هایی روبه‌رو است. فقها معتقدند که ایجاب و قبول عقد نکاح باید با الفاظ نکاح و تزویج یا ترجمه دقیق آن‌ها انجام شود. بنابراین، توصیه می‌شود خطبه عقد امامیه برای رعایت موازین شرعی و قانونی جاری شود.
انتهای خبر/
