به گزارش پایگاه خبری اخبار کوهپایه مریم الماسی، در شهرِ من کوهپایه، ما مردم یا در حسرت چیزهای نداشته برای شهرمان هستیم، یا در افسوس از دست دادن چیزهایی که سابقاً وجود داشت.
یکی از جاذبه های شهر که در سکوت مردم و مسوولان در حال تخریب و فراموشی است، کوچه باغ های دنج و زیبای باغستان کوهپایه است دیوارهای کاه‌گلی و درهای چوبی که فضای صمیمی و گرمی را به تصویر می کشند، در حال جایگزینی با دیوارهای بلوکی-سیمانی و درهای آهنی است.
ترکیب طبیعت با دیوارهای گلی که یادگاری از هنرگذشتگان ما است، قدم زدن در کوچه باغ های کوهپایه را نه تنها برای بومیان شهر بلکه برای هر مسافری لذت بخش می کرد. این قسمت از شهر می توانست و هنوز هم می تواند یک جاذبه قوی برای جذب گردشگر و گسترش صنعت توریسم در این شهر تاریخی باشد نیازی به گفتن نیست که صنعت توریسم یکی از راه‌های شناخته شده برای رشد و توسعه و همین طور اشتغال زایی در شهر کوهپایه است.
اما اکنون به فاصله چند متری از هم دیوارهای سیمانی با بلوک هایی بزرگ می بینیم؛ زیبایی چشم‌نواز باغستان را به تصویری مصنوعی تبدیل کرده است این دیوارهای سیمانی به مثابه‌ی شاخ کرگدن بر پیشانی آهویی زیباست.
شاید آسانی کشیدن دیوار بتونی نسبت به دیوارهای کاه‌گلی صاحبان باغ‌ها را بر آن داشته است تا بی‌توجه به برهم‌خوردن این هماهنگی، تنها به فکر حفظ حریم‌های خود باشند اما مسلماً این وظیفه بر دوش آگاهان و مسوولان شهر است تا پیش از آنکه این موضوع به عادتی ناپسند و همگانی تبدیل شود چاره اندیشی کنند حیف است که زیبایی های این شهر باستانی دست کم گرفته شود.
یادداشت از مریم الماسی
انتهای پیام
